Karel

Karel heet voluit, KareltjeVon Conil de La Frontera of te wel dikke poe.
We waren op een camping in Spanje en hadden net alles opgezet en ons met een glaasje wijn geïnstalleerd of er kwam een magere rode kat voorzichtig de voortent insluipen. Hij keek een paar keer rond, zocht een plekje en ging liggen slapen.


Er leven veel zwerf katten op de campings in Spanje en de buitenlandse gasten voeren de katten, zeker in de winter.
De Spanjaarden zelf vinden de katten niet fijn en jagen ze weg. Soms gaat dat met bruut geweld.


Het zwerf katertje ging weer op pad en wij dachten dat hij wel weer een nieuw stekje zou zoeken maar nee hoor . Hij kwam weer terug en liet zich aaien dat in tegen stelling met de andere zwerf katten die erg schuw waren. Onze naaste bewoners op de camping keken toe en zagen dat het katertje met ons mee begon te lopen naar de douche en als we naar de camping winkel gingen. Men begon namen voor de kater te verzinnen en iedereen bemoeide zich met het brutale rode katertje.



De naam Karel was ons idee en Von kwam van onze duitse vrienden af. Conil was het plaatsje waar we campeerden dus werd het Kareltje Von Conil De La Frontera.

We zijn met Kareltje naar de dierenarts in Spanje gegaan en hebben hem laten na kijken, ze jeweetwel laten weghalen en hem laten inenten voor de grote reis naar Nederland.



Kareltje vond het prima in de auto en ik liet hem net als een hondje, dus aan de lijn uit. Ons huis viel bij Karel goed in de smaak en we hoefden hem niet binnen te houden om te wennen. Hij liep gewoon achter ons aan. In Spanje kon Karel alleen maar water uit lekkende kranen drinken, want hij kon het nergens anders vinden.

Thuis heeft hij die gewoonte gewoon willen aanhouden.
Karel heeft van zijn ontberingen in Spanje wel een drang tot overleven overgehouden. Hij wil altijd vreten en onze dieren arts heeft gezegd, aan zijn onvoorstelbare vreetzin kun je niets meer doen maar als Kareltje zo door blijft eten zou hij wel eens kunnen ontploffen.


Karel is nu al heel wat jaren bij ons en zeer tevreden. Slaapt veel, bijt af en toe in je enkels of je handen maar hij is zo lief............onze dikke poe.




Volgend keer gaat het over Witje, onze zwarte lieve poezemuis.

Vrolijke groetjes Renée